Als alles voor niets is geweest...
Ze zit tegenover me en straalt. Ze is weer begonnen met ketogeen eten en het voelt goed. Meer rust, meer energie, en ze valt af. Dit past bij haar, zegt ze zelf ook. Ze heeft dit eerder gedaan, en toen merkte ze precies hetzelfde. Maar toen ging het mis.
“Als ik toen een keer afweek, was het in mijn ogen meteen fout gegaan,” zegt ze. “Dan had het allemaal geen zin meer gehad. En dan lukte het me nauwelijks om de draad weer op te pakken.”
Ook nu is ze weer voortvarend gestart. Ze heeft boekjes gekocht met kant-en-klare dagmenu’s en recepten. Alles staat erin: wat je mag eten en vooral ook wat je niet mag. Geen zuivel, geen alcohol, geen noten. “Ik hou me daar strikt aan,” zegt ze. “Want ik wil het goed doen.”
Maar dan komt er een vakantie. Een terras, een glaasje rosé.
“Ik had het eigenlijk niet willen nemen,” zegt ze. “Want nu is het verpest. Dan ben ik uit ketose. Dan is alle moeite voor niets geweest.”
Ik stel haar een vraag die haar zichtbaar verrast:
“Is dat zo?”
Ze kijkt me aan. “Maar… dat mag toch niet? Dat staat zo in het boekje.”
Ik vraag haar nog een keer:
“Wat gebeurt er dan eigenlijk, als je dat glaasje rosé drinkt? Wat voel je, behalve het schuldgevoel?”
Ze denkt na. “Eigenlijk… niets. Het was ook niet zo lekker als ik dacht.”
En dan zegt ze iets wat de kern raakt:
“En als ik af en toe yoghurt eet als lunch – wat ook niet ‘mag’ volgens dat boekje – gebeurt er eigenlijk ook niets. Ik blijf in ketose. Ik voel me niet slechter. Maar… ik denk dan wel dat ik het fout gedaan heb en dus slechter over mezelf.”
De dieetmindset: goed of fout, alles of niets
Dit is zo’n duidelijk voorbeeld van wat we noemen de dieetmindset. Waarbij je voeding benadert in termen van goed of fout, slagen of falen. Alles-of-niets. En als het niet perfect gaat, dan voelt het alsof alles mislukt is. Terwijl dat niet waar is.
In dit geval is er zelfs iets extra verwarrends aan de hand: ze denkt dat sommige dingen “niet mogen” omdat het zo in een boekje staat – terwijl haar lichaam er prima op reageert én ze in ketose blijft. De regels in het boekje zijn dus strenger dan wat haar lijf nodig heeft. En toch voelt ze zich schuldig als ze daarvan afwijkt.
Wat als je het "zachter" maakt?
Wat zou er gebeuren als je jezelf toestaat om soms iets te eten wat niet in het boekje staat – zonder daar een oordeel over te hebben? Als je luistert naar wat jouw lichaam je vertelt in plaats van wat een lijstje voorschrijft? Als je kunt kiezen voor yoghurt, simpelweg omdat je merkt dat je je daar goed bij voelt?
Wat als het niet alles-of-niets hoeft te zijn?
Wat als één glaasje rosé niet het einde is, maar gewoon een keuze onderweg?